วัดสบเกี๋ยง

ภูมิประเทศ

สภาพทั่วไป

วัดสบเกี๋ยงเป็นโบราณสถานร้างที่ได้รับการขุดแต่ง บูรณปฏิสังขรณ์ และปรับปรุงภูมิทัศน์แล้ว ตั้งอยู่นอกกำแพงเมืองเชียงแสนด้านทิศเหนือ ห่างจากคูเมืองด้านทิศเหนือไปทางทิศเหนือประมาณ 200 เมตร ปัจจุบันตั้งอยู่ด้านหลังบ้านเรือนราษฎร และอยู่ห่างจากแม่น้ำโขงมาทางทิศตะวันตกประมาณ 300 เมตร

ความสูงจากระดับน้ำทะเลปานกลาง

ทางน้ำ

แม่น้ำโขง

สภาพธรณีวิทยา

เมืองเชียงแสนตั้งอยู่ทางฝั่งตะวันตกของแม่น้ำโขง ในที่ราบลุ่มเชียงแสนซึ่งเป็นที่ราบขนาดใหญ่เกิดจากการทับถมของตะกอนน้ำพา โดยเฉพาะกรวดทราย ในยุคควอเทอร์นารี

ยุคทางโบราณคดี

สมัย/วัฒนธรรม

อายุทางโบราณคดี

ประวัติการศึกษา

ชื่อผู้ศึกษา : กรมศิลปากร

ปีที่ศึกษา : พ.ศ.2548, พ.ศ.2549

วิธีศึกษา : บูรณปฏิสังขรณ์, ขุดแต่ง

องค์กรร่วม / แหล่งทุน : กรมศิลปากร

ผลการศึกษา :

ประเภทของแหล่งโบราณคดี

สาระสำคัญทางโบราณคดี

วัดสบเกี๋ยงตั้งอยู่นอกกำแพงเมืองเชียงแสนด้านทิศเหนือ วัดนี้ไม่ปรากฏประวัติการก่อสร้าง แต่คงเป็นวัดที่สำคัญแห่งหนึ่งของเมืองเชียงแสน เพราะใน พ.ศ.2292 ได้มีการราชาภิเษกเจ้าอาวาสวัดสบเกี๋ยงให้เป็นสังฆราชาของเมืองเชียงแสน วัดสบเกี๋ยงยังไม่ได้รับการประกาศขึ้นทะเบียนโบราณสถาน

กรมศิลปากรขุดแต่งและบูรณะโบราณสถานแห่งนี้ใน พ.ศ.2548-2549 พบสิ่งก่อสร้างของวัดประกอบด้วย อุโบสถ เจดีย์ประธาน เจดีย์ขนาดเล็ก อาคาร 2 หลัง แท่นบูชาและป้อมในแนวคันดินที่ล้อมรอบวัด 2 ป้อม โดยด้านทิศใต้ของอุโบสถมีทางเดินเชื่อมกับศาลาทางทิศใต้

เจดีย์ประธานของวัดสบเกี๋ยงตั้งอยู่บนฐานไพทีเดียวกับอุโบสถซึ่งอยู่ด้านหน้าเจดีย์และหันหน้าไปทางทิศตะวันออก หลักฐานที่บอกถึงรูปแบบทางศิลปกรรมได้คือ เจดีย์ประธานที่เหลือเฉพาะส่วนฐานบัวและบางส่วนของฐานรองรับองค์ระฆังเท่านั้น แต่พอที่จะศึกษารูปแบบและรูปทรงสันนิษฐานได้ว่าเป็นเจดีย์ในกลุ่มเจดีย์ทรงระฆังแบบล้านนาที่ส่วนรองรับองค์ระฆังเป็นชุดฐานบัว 3 ฐานที่อยู่ในผังแปดเหลี่ยม ซึ่งเป็นรูปแบบที่นิยมที่สุดในเมืองเชียงแสนช่วงปลายพุทธศตวรรษที่ 21 ถึงต้นพุทธศตวรรษที่ 22

จากการขุดแต่งยังได้พบหลักฐานที่สำคัญคือ เครื่องถ้วยลายครามจีนสมัยราชวงศ์ชิง กำหนดอายุได้ราวพุทธศตวรรษที่ 22-23 พบร่วมกับตาชั่งและลูกชั่ง (ลูกเป้ง) แต่พบอยู่ในฐานอาคารขนาดเล็ก ซึ่งน่าจะเป็นการบรรจุเข้าไปภายหลัง (สัมยรัตนโกสินทร์) นอกจากนี้ยังพบร่องรอยกิจกรรมการหล่อตะกั่วทำเป็นกระสุนปืนในอาคารด้านทิศใต้ของวัด ซึ่งน่าจะเกี่ยวข้องกับการทำสงครามระหว่างล้านนากับพม่า ครั้งเมืองเชียงแสนแตกใน พ.ศ.2347

ผู้เรียบเรียงข้อมูล-ผู้ดูแลฐานข้อมูล

บรรณานุกรม

ข่าวที่เกี่ยวข้อง