วัดกู่อ้ายสี

ภูมิประเทศ

สภาพทั่วไป

วัดกู่อ้ายสีเป็นโบราณสถานร้าง อยู่ห่างจากวัดช้างค้ำไปทางทิศตะวันออกประมาณ 200 เมตร ห่างจากกลุ่มโบราณสถานวัดหัวหนองไปทางทิศใต้ประมาณ 200 เมตร และอยู่ห่างจากแม่น้ำปิงมาทางทิศตะวันออกประมาณ 1.3 กิโลเมตร โดยรอบเป็นพื้นที่ทุ่งนา และเป็นเขตที่อยู่อาศัยของชาวบ้าน

ความสูงจากระดับน้ำทะเลปานกลาง

ทางน้ำ

แม่น้ำปิง

สภาพธรณีวิทยา

เป็นบริเวณที่ราบลุ่มแม่น้ำ ถูกทับถมด้วยตะกอนที่เป็นทรายและหินกรวด ในสมัยโฮโลซีน

ยุคทางโบราณคดี

สมัย/วัฒนธรรม

อายุทางโบราณคดี

ประวัติการศึกษา

ชื่อผู้ศึกษา : กรมศิลปากร

ปีที่ศึกษา : พ.ศ.2542, พ.ศ.2543

วิธีศึกษา : ขุดแต่ง

ผลการศึกษา :

ชื่อผู้ศึกษา : มิตรเมืองเก่า 2544 (หจก.)

ปีที่ศึกษา : พ.ศ.2555

วิธีศึกษา : บูรณปฏิสังขรณ์, ปรับปรุงภูมิทัศน์

องค์กรร่วม / แหล่งทุน : กรมศิลปากร

ผลการศึกษา :

ประเภทของแหล่งโบราณคดี

สาระสำคัญทางโบราณคดี

วัดกู่อ้ายสี เป็นโบราณสถานร้าง ชื่อกู่อ้ายสี เป็นชื่อที่ชาวบ้านเรียกโบราณสถานแห่งนี้ เนื่องจากอยู่ติดกับที่ดินของนายสี

กรมศิลปากรได้ดำเนินการขุดแต่งศึกษาโบราณสถานวัดกู่อ้ายสี ในปี พ.ศ. 2542 – 2543 (กรมศิลปากร 2548 : 69 – 70) พบข้อมูลของโบราณสถานและโบราณวัตถุ ดังนี้

โบราณสถานวัดกู่อ้ายสี ประกอบด้วย เจดีย์ วิหาร แท่นบูชา และแนวกำแพงแก้วทางด้านทิศใต้ของวิหาร

ลักษณะทางสถาปัตยกรรม

1. วิหารของวัดกู่อ้ายสี เป็นวิหารโถงในผังรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ยกเก็จด้านหน้า 2 ตอน ด้านหลัง 1 ตอน เพื่อเป็นห้องประดิษฐานพระประธาน มีการสร้างฐานชุกชีเต็มพื้นที่ห้อง ปรากฏร่องรอยการสร้างทับซ้อนกัน 2 สมัย ด้านหน้าวิหารมีบันไดทางขึ้น โครงสร้างหลังคาเป็นไม้ มุงด้วยกระเบื้องดินขอ

2. เจดีย์ของวัดกู่อ้ายสี อยู่ด้านหลังวิหาร ห่างประมาณ 4.8 เมตร เหลือเพียงส่วนฐานเขียงในผังสี่เหลี่ยมจตุรัส ปรากฏร่องรอยการสร้างซ้อนทับกัน 2 สมัยเช่นกัน ซึ่งสมัยหลังมีการขยายฐานเจดีย์ให้มีขนาดกว้างกว่าเดิม

โบราณวัตถุที่พบ

โบราณวัตถุที่พบจากการขุดแต่ง คือ แผ่นอิฐจารึกฝักขาม 2 ชิ้น พระพิมพ์ดินเผา ภาชนะดินเผาจากแหล่งเตาล้านนา เช่น แหล่งเตาสันกำแพง แหล่งเตาเวียงกาหลง แหล่งเตาสันทราย ภาชนะดินเผาประเภทคนโท และขวด ที่ตกแต่งด้วยลวดลายดอกไม้ซึ่งเกิดจากการกดประทับแบบศิลปะหริภุญชัย อีกทั้งเครื่องถ้วยจีนเนื้อดินสีขาวบางละเอียด ทั้งเคลือบใส เคลือบเขียว และเขียนสีน้ำเงินใต้เคลือบสมัยราชวงศ์หมิงตอนกลาง ส่วนโบราณวัตถุอื่นๆ ที่พบ เช่น กระเบื้องมุงหลังคา ตะปูจีน เป็นต้น

การกำหนดอายุสมัย

จากรูปแบบผังการก่อสร้างวิหารวัดกู่อ้ายสี ซึ่งนิยมในล้านนาช่วงพุทธศตวรรษที่ 21 และอายุตัวอักษรบนแผ่นอิฐ จึงสันนิษฐานว่าวัดกู่อ้ายสีน่าจะสร้างขึ้นราวพุทธศตวรรษที่ 21 – 22

ผู้เรียบเรียงข้อมูล-ผู้ดูแลฐานข้อมูล

บรรณานุกรม

กรมศิลปากร. โบราณคดีสามทศวรรษที่เวียงกุมกาม. กรุงเทพฯ : กองโบราณคดี กรมศิลปากร, 2548.

ข่าวที่เกี่ยวข้อง