สถานีรถไฟกันตัง

ภูมิประเทศ

สภาพทั่วไป

เป็นสถานีรถไฟที่ยังคงมีการใช้งานอยู่ในปัจจุบัน ตั้งอยู่ในตัวจังหวัด สภาพพื้นที่โดยทั่วไปเป็นที่ราบ

ความสูงจากระดับน้ำทะเลปานกลาง

ทางน้ำ

แม่น้ำตรัง

สภาพธรณีวิทยา

สภาพพื้นที่โดยทั่วไปเป็นที่ราบ ทีเกิดจากการทับถมของตะกอนเศษหินที่ผุพังอยู่กับที่และเศษหินเชิงเขา (กรมทรัพยการธรณี 2550)

ยุคทางโบราณคดี

สมัย/วัฒนธรรม

อายุทางโบราณคดี

ประวัติการศึกษา

ประเภทของแหล่งโบราณคดี

สาระสำคัญทางโบราณคดี

สถานีรถไฟกันตัง เป็นสถานีรถไฟสุดทางของทางรถไฟสายใต้ ฝั่งทะเลอันดามัน 

อาคารสถานีรถไฟกันตัง มีลักษณะเป็นอาคารไม้ชั้นเดียว ทรงปั้นหยา ปัจจุบันทาด้วยสีเหลืองมัสตาร์ดสลับสีน้ำตาล อาคารแบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือ ส่วนตัวอาคารและชานชาลา ด้านหน้ามีอาคารมุขยื่น มีการตกแต่งประดับมุมเสาด้วยลายไม้ฉลุ ส่วนตัวอาคารที่ทำเป็นห้องมีผนังไม้ตีตาตั้งโขว์แนวเคร่าพร้อมช่องลมระแนงไม้ตีทแยงบานประตูไม้แบบเก่า ส่วนที่เป็นห้องโถงมีรั้วลูกกรงไม้พร้อมบานประตูขนาดเล็กกั้นพื้นที่ให้เป็นสัดส่วน ส่วนด้านหลังอาคารเป็นชานชาลามีหลังคาจั่วคลุมแยกต่างหาก โดยเสารับหลังคาชานชาลามีค้ำยันไม้ฉลุตกแต่ง

ปัจจุบันภายในยังคงใช้งานอยู่ เป็นที่ปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่การรถไฟ และมีห้องจัดแสดงสิ่งของเครื่องใช้หรืออุปกรณ์ต่าง ๆ ในการเดินรถสมัยก่อน ซึ่งเป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ของเส้นทางรถไฟเพียงสายเดียวที่ไปสุดทางยังฝั่งทะเลอันดามัน ทำให้กันตังเป็นท่าเรือศูนย์กลางทางการค้าและการคมนาคมของทะเลฝั่งตะวันตกทั้งในประเทศและต่างประเทศ

สถานีรถไฟกันตังเกิดจากโครงการก่อสร้างทางรถไฟสายใต้ต่อจากจังหวัดเพชรบุรีไปจนถึงมลายู ในปี พ.ศ. 2453 ซึ่งเป็นปีสุดท้ายของรัชกาลที่ 5 และเริ่มก่อสร้างในปี พ.ศ. 2454 ในรัชกาลที่ 6

ทางรถไฟเส้นทางกันตัง-ทุ่งสง เป็นสายแยกทางฝั่งตะวันตกที่ก่อสร้างจากกันตังขึ้นไปทางอำเภอทุ่งสง เพราะเหล็กรางรถไฟและเครื่องจักรกลต่างๆ ในสมัยนั้นต้องนำเข้าทางเรือและมาขึ้นที่ท่าเรือกันตัง ซึ่งเป็นที่ตั้งโรงงานชั่วคราวประกอบรถจักรล้อเลื่อนต่างๆ เพื่อส่งขึ้นไปยังกรุงเทพมหานคร

สถานีรถไฟกันตังเปิดการเดินรถครั้งแรกจากสถานีกันตังไปยังสถานีห้วยยอด ในวันที่ 1 เมษายน พ.ศ.2456 ต่อมาเปิดการเดินรถจากห้วยยอดไปยังทุ่งสงในวันที่ 1 มกราคม 2457 

สถานีรถไฟกันตัง เริ่มแรกใช้เป็นที่รับส่งสินค้ากับต่างประเทศและเป็นศูนย์กลางการคมนาคมและการขนส่งของเมืองต่างๆ ในแถบฝั่งอันดามัน ได้แก่ ตรัง พังงา กระบี่ ภูเก็ต และสตูล รวมทั้งเป็นศูนย์กลางการเดินเรือระหว่างประเทศ

นอกจากตัวอาคารสถานนีรถไฟกันตังแล้ว สถานที่สำคัญที่อยู่ในบริเวณเดียวกันคือ บ้านพักพนักงานรถไฟ บ้านพักรับรอง บ่อน้ำเก่า และโรงเก็บรถจักร ที่ปัจจุบันก็ไม่มีการใช้งานแล้ว

ผู้เรียบเรียงข้อมูล-ผู้ดูแลฐานข้อมูล

บรรณานุกรม

กรมทรัพยากรธรณี. การจําแนกเขตเพื่อการจดการด้านธรณีวิทยาและทรัพยากรธรณี จังหวัดตรัง. กรุงเทพฯ : กรมทรัพยากรธรณี, 2550.

ข่าวที่เกี่ยวข้อง